günlerdir düşündüğüm, içinden çıkamadığım bir buhranın, tarif edemediğim bir tuhaf bir duygunun nedeni. başlık bile böyle olmamalıydı belki de. yine uzun bir entry olacak, diğerleri gibi.
hepimiz iyi insanlarız , kim kötüdür ki, kim filmlerde bile kötü adam olmak ister ki. şaşılacak hayret edilecek şey aslında kötü adam olmak istemek değil, ya da ben iyi bir insanım demekte değil.
şaşırdığım, bir vicdan muhasebesi ile başbaşa kaldığım şey iyi bir insan olmanın artık ne kadar ama ne kadar itici olduğunu görmek.
büyük şehirlerdeki hayatlardan bahsediyorum evet ve maalesef bu bir film değil. değil amına koyum keşke film olsaydı. bir çok korku ile büyüdük, bir çok ahlaki kural ile , vicdanımız bizi hep yönlendirdi. ailemiz, özellikle annemiz hep iyi bir insan olarak yetişmemiz için , vicdanen , ahlaken ve hayatta başarılı bir insan olarak yetişmemiz için uğraştı, çabaladı, dualar etti.
bende iyi bir insanım , başkaları söylemeli değil mi bunu da. kişi kendisini niye hep över ki ya da niye ben alçak gönüllüyüm der ki. evet lan iyi bir insanım ben çok iyi.
muhteşem arkadaşlıklarım dostluklarım var, yalan söylemem pek, hepiniz gibi, hepimiz gibi. daha gider bu ama iyi , efendi dürüst namusu , şerefi için yaşayan bir insan. hepimiz gibi.
bu hep bir artı oldu insan ilişkilerimde, mahallede yürürken başımız önde yürüdük, neden ,ayıp bir şey yaptığımız için değil milletin karısını kızını kesiyor sanmasınlar diye öyle anlamasınlar diye . utandık yeri geldi önümüzde dilenip bizden para isteyen dilenciden, son paramızı verdik. hala yazamıyorum direkt dalamıyorum konuya , allah ım bu ne yaman bir çelişkidir böyle.
büyük şehirlerin içine dalınca bu iyi çocuk ruhlu masum temiz insan kişiliği ile, evet onlarda anladı bir süre sonra iyi bir insan olduğunuzu. sevdiler , saydılar. şaşırdılar. plazalardaki o insanlar neden böyle yapmıştı acaba diye bile düşünmeye başlamadınız. çünkü siz iyi bir insandınız.
ve o büyük şehirlerdeki yollarda her gün birbirine küfreden, otobüslerde kavga eden, arabaları birbiri üzerine süren insanları gördükçe ne oluyor lan dediniz. ve farkettiniz ki onlarda size potansiyle suçlu gibi bakıyor, ya da bakacak. otobüste yaşlı bir teyzeye yer verince bir genç, ha bu kapkaçcı bak teyzeyi sonra soyacak demişti bir arkadaşım . abartmıyorum. şaştım kaldım baktım mal mal.
ta ki her şeyden bıkana kadar. gerçeği görene kadar. iyi olmanın iticiliğini sonradan fakettim evet. insanlar ben onlara iyi davrandığım için değil sırf çıkarları olduğu için sevmişlerdi. tek sebep de bu değil, ben onlara zarar vermeyecektim
ve gelelim en önemli sebebe , bana kötülük yapmak hiç zevk vermiyordu onlara. bu nasıl bir paranoya diyen olabilir. sanmam bu uzun yazıyı bir belkide on kişi ancak okur. ama okuyanlara söylüyorum. hayır yeminle hayır paranoyaklık olmadığını yaşadıkça anladım.
ben bir kenarda duruyordum, her zaman kötülük yapılabilecek bir kenarda ama gerek yoktu ki, zevk vermiyor du ki. oysa erol taş ne güzelde tekmeliyordu hamile kadını o filmde değil mi. işte kötülükte sadece kendi içinde geziyordu artık. tek farkla artık iyiliğe saf bir iyiliğe kötülük yapmak gereksiz ve saçmalıktı, iticiydi çünkü iyi olmak. acınası bir durumda lan. çaresiz olduğunuz için sizi iyi bir insan zannetmeleriydi.
çaresizlikten iyilik yapan onlardı çünkü. insan kendisi nasılsa başkasınıda öyle görür. kendileri mecburen ve zorunda oldukları ve işlerine öyle geldiği için iyi insanlardı. ve karşılarındaki saf iyilik onlara itici geliyordu. salakça geliyordu. ve o kişiye kötülük etmek hakkaten gereksizdi.
bunu nasıl mı anladım, kendimden daha iyi insanlar gördükten sonra üst üste, evet arkadaşlarım , çocukluk arkadaşlarımda iyi insanlar. fakat daha iyisini görünce anladım.
amına koyum bile demeyen, yediği son ekmek kırıntısını dahi paylaşacak bir insan görünce, üstelik bu iki insan kimseyi yargılamayan, kültürlü zeki, insan gibi insanlardı.
ve ben evet onlara karşı mahçuptum lakin, o insanların etrafındaki insanların onlara bakış ve davranışlarını görünce uyandım bin yıllık uykumdan. o kısmını yazamayacağım, elim gitmez artık.
lakin bu mu lan. ne oldu bize. iyilik artık bu kadar mı itici, iyi insan olmak bu kadar mı kötü. evet artık kız bile vermezler böyle insanlara bırakın iş vermeyi. delirdim. delireceğim.
