Ne kadar yaş aktı gözlerimden, ne acıları sıkıntıları kaldırdı bu kalp, neleri duydu neleri dinledi bu kulaklar, cayır cayır yandı ruhum. Hepsini bir şekilde atlatmaya çalıştım, çok şey götürdü ama dayandım. Fakat o an olduğum yere çöküp kaldım, koca bir yalan! Koca bir hiçmiş hayatım! Ben bu geçen yıllarda kendimi kandırarak avutarak devam etmişim, işte bunu anlayınca kalbimin atışlarını bir daha duyamadım. Kulaklarım uğultudan sağır oldu, ruhum alev alıp yandı, dinmeyen gözyaşlarım bu sefer gözlerimi ıslatmakla kalmadı, kor gibi kavurup yaktı.
