söylemesi gayet kolay olan cümle. bayanlar tenzih ediliyor kafadan zaten. sıra geliyor biz erkeklere.
çok rahat sokakta bağırırım ben asker doğmadım, özgürüm, hürüm diye. bir allahın kulu da ses çıkaramaz. çıkaracak olanlar faşizan tosuncuklardır, dayağımı yerim büyük ihtimalle.
ama kazın diğer ayağı var bir de. bilindiği üzre, ne kadar laf salatası yaparsan yap, askere alıyorlar seni. memnuniyet ve haz göreceli olduğu için kişiler üzerindeki etkileri tartışmaya açılacak bir konu değildir.
ama kazın sol taşşağı var bir de. bilindiği üzre, hayat garip. vapurlar falan var. vapur olduğu gibi terör belası da var tepemizde. ben sokakta türküm diye bağırırken dağda türkiye için ölen insan da var. ne için ölüyor, ülkesi için. yani benim sokakta türküm diye bağırmam boş bir çaba iken, adam canını veriyor.
ama kazın oniki parmak bağırsağı da var. bilindiği üzre, herkes oraya şehit olayım, canım vatanım diye gitmiyor. düzene küfürlerle geçen bir sürü günün ardından terhis oluyorlar. devreleri vatan için canını verirken kendisi işten kaçan, özgürlükmüş, hakmış, hukukmuş derdine düşen insan sokağa çıkıp, ülkeme tapıyorum diyemez. derse de sıfatını skeyim onun.
ama kazın midesi var bir de. ülke sevmek can vererek mi olur diyeceklerdir. hayır, olmayacak. böyle birşey iddia etmiyorum zaten. özgürlük, hak, hukuk diye çemkiren herifin terhis olduktan sonra ülkesine yarar sağlayacağını mı sanıyorsunuz? hayır sağlamaz. her insanın eşit olduğu o asker ocağında, tanrısal bir şeymiş gibi kendini üstün gören, bunlar özgürlükten ne anlar, en özgür benim diyen insan terhis olunca da bir skime yaramaz.
kazın bir sürü organı var. tapılası profesörler tanıdım, hepsi askerliğini yapıp gelmiş. ülkesine sokakta çığırandan daha fazla hizmet eden profesörler. ve inanır mısınız bu tür adamlar gık dememişler askerlik dönemlerinde. sordum, dememişler.
şimdi madalyonun öbür yüzü falan var, ama benim uğraşasım yok. bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılık var bir de. yılanın dönüp dolaşıp g.tünden sokacağını bilmeyenlerin kendini ait hissettikleri akım.
