en hakikisinden bir tespit. vakti zamanında biri tarafından onu sevdiğimi ifade ettiğim için reddedilmiştim. o kadar çok hayalini kurmuştum ki resmen rüyamda sevmeye başlamıştım. onu göremediğim zamanlarda sabahtan akşama kadar resmine bakarak özlerdim. o insana her şeyi yakıştırırdım. sevmediğinden midir nedir bilmiyorum ama aşkı hiç yakıştıramazdım. malesef haklı çıktım bi süre sonra. ona duygularımı ifade edince bi sinirlendi, bana kendince savaşlar açtı, mesafeler koydu. sindiremedi. olgunca karşılayamadı. benimle konusmak istemedi. beni dinleyecek saygıyı bile göstermedi. evet ona yakışmamıştı. büyük gelmişti. içinde kaybolmuştu...yakışsaydı keyfini sürerdi. uzun uzun gülümserdi bana. teşekkür ederdi. saygı gösterirdi. ben de ona görkemli taç kapılar olurdum her gelişlerinde. nasıl bu kadar kendimde emin olabiliyorum onu da bilmezdim, her soruşlarında. hem kim bilir belki de yakışırdı bu kadar sevmeseydim. zaman sadece birazcık zaman verseydi, elini çenesine yaslayıp beni dinleseydi, sadece dinleseydi...
