klasik "vazgeçilmez hissetirdiğinde vazgeçeceği kişi sen olursun" muhabbetine girmek değil derdim lakin çevremde gözlemlediklerim ve en önemlisi tecrübelerim bunu gösteriyor maalesef. tabii ki olay bu kadar basite indirgenemez, buna çevrenin de etkisi vardır şüphesiz. değer vermek ve verdiğini hissetirmek iyidir, hoştur. ama etkisini çabuk yitirir, geçicidir. belki o az zamanda çok mutlu günler geçirebilirsiniz ama işin acı tarafı da o oluyor, ne kadar değer verdikçe o kadar kazıyorsun içine ta en derinlere kadar. sonra aynı değeri artık göremediğini gitgide azaldığını görünce daha bi kıymetli oluyor o zaman elindeki. ellerinden kayıp gidiyor çünkü, bunu engellemek için daha sıkı tutuyorsun onu ama bu seferde o boğuluyor bırak beni diyor artık. yavaş yavaş açıyorsun ellerini açtıkça daha derinleşyor derindeki izi. engel olamıyorsun gitmesine ve boş ellerine bakıyorsun. bu derin izler kolay kolay iyileşmiyor işte iyileştikten sonra bile ufak bir iz kalıyor. o ize baktıkça hafif sızlıyor yaran.
değer vereceğiniz kişiyi iyi seçin, mutluluktan sarhoş olsanız dahi ihtimalleri düşünün. eğer düşünmezseniz hayatınız o olur ve o yoksa siz yoksunuzdur.
