birgün birisi bi başlık açar ve tozu dumana katar, ortada ne format kalır, ne edilmeyen küfür ne de altına girilebilecek bir başlık.
iş çığrından çıktığı içinde, uludağ sözlük kapatılır. yıllarca da açılmaz.
kimisi hoşnut olur bu durumdan, çünkü allahsız bir toplumda yazmaktansa, yazmamayı tercih eder,
kimisi ise zaten hali hazirda bildigi birseyi bir daha deneyimlemek zorunda kalır
kimisi sağduyu nun bir ilüzyon olduğunu anlar
kimisi ise çiçek toplamaya devam eder.
