aslında yazmayı özlemek. özledik de şimdi ne yazacaz onu bilmiyorum. bir süre yazmayınca teklemeye başlıyor galiba. aklına bir şey gelmiyor, bir şey gelsin diye de zorlamıyorsun. o zaten otomatikman cümle olup kendisi buraya yazılıyor. o değil de burada olmayınca anladım ki sözlük ekmek olmuş, su olmuş, balık olmuş, şarap olmuş, hayatımızda. vay be . eksikliğini ne biçim hissediyor insan. hayat böyle acayip yavan geliyor, ellerin portakal kokuyor, gözlerin cansız, ifadesiz beyazımsı bir küre oluyor buraya yazmayınca.
