uykuyu çok sevmememe rağmen sabah kalkmak tam bir eziyet. öyle bir tatlı huzur oluyor ki, değil yataktan kalkmak, göz kapaklarımı bile açmak zor geliyor. "ulan ne yapsam da işe geç gitsem?" teorileri arasında kimiz zaman başardığım, kimi zaman yüzüme, gözüme bulaştırdığım olmakla beraber bir keresinde sadece işe geç gideyim diye uyandıktan sonra elimi bilerek derin kesmişliğim vardır. canım acıdı mı? evet. değdi mi?, kesinlikle.
