Bazen annenin ölümüne sevinmek de olabilir.
Dün, bu acı duyguya birkez daha tanık olunca anladım. Aynı şey...
Çaresizlik, eli kolu bağlı olmak, mum gibi eriyen beden ve bu bedeni içi yana yana izleyen iki evlât...
Başucundaki serum aparatını, oksijen tüplerini, ilaç sepetini haykırarak sağa sola savuran, "Artık annemin canını yakamayacaksınız!!! " diyen iki can...
annenin ölümünden çok, kadere, acılarına, yaşayamadıklarına ağlayan iki yavru...
Huzura kavuştu diye birbirini teselli eden iki kardeş...
Nurlar içinde uyu Nurdan...
Canın o kadar yanıyordu ki, iyi ki ö....
