Uzun zamandır sözlüğe yazmıyordum. Buralar bana eskisi gibi kaliteli gelmediğinden bu kararı almıştım. Biraz içimdekileri döküp yine gideceğim.
Yalnızlık anlatacak derdinin olmamasıdır. Anlatacak bir şey yoktur çünkü çevrende seni anlayacak insan yoktur. Derdin sorunun da içinde seninle beraber büyür. Çok acı değil mi seni umursayan kimsenin olmaması?
Eğlenen, mutlu olan akranlarımın yanından hızlı adımlarla evime doğru yol aldım bugün. Bir üniversite öğrencisinin hayali eve gidip kitap okumak tv izlemek olur mu? Oluyor. Bir insanın en yakın arkadaşı kendisi de oluyor.
Seneler böyle geçiyor. Ardıma baktığımda koskocaman bir boşluk. Boşa geçmiş zamanlar, yaşanmamış mutluluklar, tadı çıkarılmamış anlar, az sayıda anılar. Çok acı.
