Önümde uzun bir süreç var. Anne baba vefat etti ve birlikte yaşadığım abim kendini geçindiremiyor. Kendi yolumu çizmeliyim ama abimi de bu durumda birakmak istemiyorum.
28 yaşımda ilk defa istekli bir şekilde evlilik yolunda adım atmak istiyorum. Bu hemen oluşabilecek birşey degil, biliyorum. 1 haftadır planlar kuruyorun kafamda. Abimi düşünüyorum, kız arkadaşımı düşünüyorum, maddiyatı düşünüyorum...
En başta abimi yalnız yaşayabileceği bir eve yerleştirmem gerekiyor. Sonrasında hayatımı adayacağım kadının mutluluğu için sarf etmem gerekiyor.
işin en gülünç kısmı ise ben bunları yapabilecek güçte bir insan olarak göremiyorum kendimi. Korkak herifin tekiyim. Hayatımda ciddi adımlar atamıyorum.
