ancak mecburiyetlerin içinde en can yakıcılardan birisidir.
kolunu kesmek gibidir yüreğini sökmek,
çok acıtır.
öyle ki, acından gözlerin kanar.
öyle kanar ki, kimse yüzündeki kanı görmez,
aslında kalbinin artık atmadığını kimse bilmez.
ama kahretsin ki,
hala kalbin atıyormuş gibi sabah yine uyanırsın.
ve bu sana: eğer giderken anılarımızı bıraksaydın, beynime sığınırdım. ama sevgini bırakıp anıları götürdün. kötüsün çok kötü, yine de herşeye rağmen seni..
