hakkında girilen entryleri okuyunca bu kampüs o kampüs mü diye hayretlere garkolduğum kampüsüm. citiler falan. edebiyat city miş, city centermiş. galiba değişmeyen iki şey kışın soğuğu ama bu soğuğa inat insanların sıcaklığı. yaş ortaya çıkacak ama beytepe ile ilgili bir bunları biliyor muydunuz yapmak farz oldu şimdi bak.
kampüste ilk zamanlarda sadece bir tek kafenin (on da kafe denirse tabi)olduğunu biliyor muydunuz? bu kafe elektrik mühendisliğinin üstündeki yolun arkasında kulübevari, oturma yerleri iki kütük üzerine oturtulmuş tahtalardan oluşan zemini toprak, toplasan 9 metrkarelik bir alandı.
sonradan sosyal bilimlerin altına açılmıştı bir tane daha da, piyasa yeri olmuştu. tabi orası da son derece mütevazi idi.
yurtlarda kış aylarında cam önlerinden kar alınıp, eritilip el yüz yıkandığını biliyor muydunuz? zerre abartma yoktur, yeminlen efendim.sıcaktan gçtim, soğuk suyu bulmak bile zaman zaman sorun oluyordu.
kurtların bastığını...diyecktim ama hala basıyormuş anladığım kadarıyla, yazmayayım.
haftasonlaı yukarıdaki durağa çıkıp sabahın ydisinde şoförün insafına kalmış bir halde koca mavi otobüslrin glişini ayazda beklemk? uzaktan göründüğünde de sanki limuzin geliyormuşcasına sevindirik olmak ki gelmeme ihtimali hiç de az değildi.
o zamanlardan bugün beyetpe deyince aklımda kalan en önemli imaj, öğrencilerin gücü idi. teek klimyle öğrncilerin borusu ötüyordu. koşullarla ilgili etkili boykotlar yapılıyordu, ha düzeliyor muydu, kurallar bazında eevt ama fiziksel koşullar açısından hayır.
o dönmin bu zor koşullarına rağmen akademik kalitesi açısından birinci sınıf bir üniversiteydi. iş hayatımda farkını farkettiğimi söylemek isterim.
ve beytepenin yataklık ettiği dostluklarım, kardeşten öte dostluklarım hala bir başka ve hala bytepe gibi rüzgarlara, fırtınalara, uzaklıklara dayanıklı.
