bir noktada insanı bir çeşit rahata itiyor. bir adım geride olanların, adı çağrılmayanların, vazgeçilebilenler listesine aşinaların rahatı. zor tabi ama bir süre için zor sadece. zamanla değişiyor o durum. misal insanın temel güdülerinden olan beğenilme arzusu bünyeyi elbet terk ediyor, uzun bir savaşı kaybedenlere özgü sahte bir huzur çöküyor insana. çirkin olmak böyle bir şey. ayrıca çirkin şansı diye de bir şey var ki, hakikaten var.
