efendim kimilerine göre yavşaklık kimilerine göre döneklik kimilerine göre de postmodernlik olarak algılanan bir tutum var. zaten bunun adının ne olduğundan çok nasıl bir davranış olduğu daha da önemli: eski alışkanlıklar yitirildiğinde/terkedildiğinde o alışkanlığı nostaljik olarak anmak bir yana ona karşı aşırı bir öfke besliyoruz. hatta bu yer yer saldırganlığa kadar bile varabiliyor. çok yüzeysel bir örnek olacak ama, "bugün metalci gençlere en 'acıyarak' bakan eski metalcilerdir" kalıbında özetleyebileceğim bir tutum bu. ne bileyim eski solcunun en büyük solcu düşmanı olması, eski ateistin en büyük ateist düşmanı olması gibi... örnekler çoğaltılabilir şüphesiz.
şimdi içinizden "ulan iyi hoş da bunları neden 'sigara yasağı' başlığına yazdın armmut!" dediğinizi duyar gibi oluyorum.
bir dönem sigara içmiş ve bir şekilde artık içmeyen kişilerin çok büyük çoğunluğu, en büyük sigara düşmanları oluyorlar. bu elbette o kişilerin zamanında bu illetten çok çektikleri için, başka insanlar çekmesin diye duydukları öfke olarak açıklanabilir. yani benmerkezciliğin çok ötesinde, toplumsal bir duyarlılıkla "ah biz içtik bi bok yokmuş oğlum aman siz içmeyin. allah belasını versin bu sigaranın" düşüncesinden hareketle böyle davrandıkları düşünülüyor.
genelde 40 yaş üstü top sakallı kişilerde görülen bu "sigara düşmanı" tutum elbette sadece toplumsal duyarlılıkla açıklanamaz. bunun ötesinde entrinin başında bahsettiğimiz adı koyulmayan durum var gibi.
şimdi geliyorum sigara yasağına. ben deniz kısa bir süre önce hastalık derecesinde bağlı olduğum sigarayı bıraktım. ve eminim bir daha başlamayacağım. ama gelin görün ki, buna rağmen o ruh haline giremiyorum. bir türlü "oh olsun lan yasak oldu. içmesin ipneler ehe ehe" diyemiyorum. yarın bir gün sigaraya başlarım diye de demiyorum bunu. aksine bir noktaya bağlıyorum hatta. bence sigaraya karşı şiddetli öfke duyan eski tiryakilerin tümü sigarayı kafalarından çıkaramamışlar. zira verdiğimiz 40+ yaş aralığı da bunun kanıtı. sağlık gibi sebeplerle bırakmışlar sigarayı ve asla bırakmak istedikleri için bırakmamışlar.
kısacası sigara yasağından memnunum ama çıkıp da kimseye "bak ciğerlerim nası açıldı. oohh yemeklerin tadını alıyorum ooohh bak nası dişlerim bembeyaz oohh ööhh ühühü ühee" demiyorum/diyesim yok. hatta sigara yasağı dolayısıyla dışarda toplaşan grupları gördükçe sigaranın sosyal katkılarını hatırlayıp hüzünleniyorum. yeri gelmişken başlığın asıl konusu olan şu yasağa da değineyim. efendim şimdi havalar güzel kimse bi bok anlamadı, bence kış gelsin, memurların daşşakları donsun, o zaman hükümet bile düşecek bu ülkede görürsünüz.
