Sana doğruları göstermeyi çok istedim sevgili torunum. Ama balık nasıl tutulur onu öğretmek, balık vermekten daha kısa süre seninle muhatap olmama vesile olacaktır.
BÖLÜM 1
Sana doğruya ulaşmanın yolunu göstereceğim. Perdeleri çekmek yetmez bunun için, ışıkları söndürmen, gözlerini yumman ve hatta bağlaman gerek hiçbir şey görmemek için. Arkada, hiç bir fikrinin dahi bulunmadığı bir dildeki, henüz hiç dinlemediğin bir şarkı son sesle çalmalı. Çünkü bu zamana kadar bildiğimizi sandığımız her şey yanılttı bizi.
Hepsinden uzağa, daha önce hiç görmediğin benliğinin derinliklerine gitmelisin. Sana burada kimse yardımcı olamaz, ben dahil. Kafanda hiçbir şey olmamalı.
Gerçek gizli değil aslında. Sadece hep gölgede kaldı bu zamana kadar. Bir kaç kat gölge aynı anda düşünce de üstüne gerçeğin, görünmez oldu tamamen. Ama değildi aslında hiçbir zaman.
…
Bak anlaman gerekiyor beni şuan. Hangi zamandasın, neredesin bilmiyorum ama eğer sen de beni anlamazsan ben delirmiş sayılacağım herkes tarafından. Buradaki insanlar görmüyorlar. Belki oradakiler görür. Eğer sen beni şuan anlamazsan, ben delirmiş olmayacağım ama. Sadece delirmiş birini ondan yıllar sonra anlamamış ve akıllı biri kendinden yıllar sonra anlaşılmamış olacak.
…
Yanlış yere odaklanıyorsun.
Gördüklerin ve duyduklarının gerçekliklerini sorgulamayacak kadar çok inanıyorsun. Asıl gerçek olan burada ama.
Biz sonsuzuz. Doğmadan önce sonsuzduk ve öldükten sonra sonsuz olacağız. Beni anlamalısın bak. Ben senin kafanın içinde veya sen benim kafamın içinde olsanda bu böyle. 2 sonsuzluk arasındaki görünmez bir noktayı yaşıyoruz ve bu silik noktaya birbirimizin aklından şüphe duyacak kadar güveniyoruz.
…
Tamam bak, beni dinle sadece. Satırlarımın bitmesini bekle. Zaten sonrasında ben olmayacağım. Gözlerinin ucundaki satırların arasında bir yerlerde kaybolmuş olacağım.
Ağladı. Ben duydum onun sesini mısralarında. Sen de beni duy n’olur.
