Her zaman ocağın üstündeki yemek, balkondaki çiçekler, evin hemen önündeki incir ve dut ağacı, balkona komşu olan erik ağacı, altı hiç kapanmayan çaydanlik, gelip geçen insanlar sayesinde kapısından eksilmeyen ayakkabı.
Çocukluğumu geçirdiğim ev. Anneannemlerde büyümüşüm ben annem hep öyle der. Bazı şeyleri hayal meyal hatırlıyorum. Gecenin bir yarısı uyanıp acıktım diye teyzelerime eziyet ettiğimi ki onlarda her gece yoğurtlu şekerle ekmek katıp verirlerdi. Her gece aynı saatte yemek için uyanırdım. Saçlarımı iki yandan ayırıp bazen bağlayıp bazen örerlerdi. Teyzemlere hattinden fazla eziyet ettim sanırım ama ilk torun ilk yeğen yapacak bişey yok... Bazen elimizde büyüdün şimdi kocaman oldun diyorlar. Gece kalktığımı yüzüme vuruyorlar ama bilmiyorlar ki ben hala gece yemek için uyanıyorum.
