Henüz traş olmuş kafaya
Bir şaplak!
Ve ardından attı kahkaha:
Daaz-lak, daaz-lak!
Sırasından en öteye
Fırlattıı yaramaz
Kâğıttan uçak.
Sonra öğretmenin arkasından
Göbek attı hem de kalkarak.
Bağırdı hoca “Susuuun!”
Baktı ona hafiften kızarak.
Bereket zil çaldı
Bahçeye fırladı koşarak.
Teneffüs bitip diğer dersin başında
“Açın” dedi öğretmen
“Ödevlere bakılacak”
Kimi gösterdi, kimi “Unuttum” dedi
“Ne olur yarın yapsak?”
Çalışkanlar ödüllendirildi,
Tembellere düştü azarlanmak.
Yapmamıştı ödevi bizimki
Anlaşılan yine onu
Bekliyordu dayak.
Bahanesi yoktu, yapmamıştı
Üstelik yarın da yapmayacak.
Geldi öğretmen baktı,
Baktı ve geçti gitti onu
Evet hepsi bu kadardı ancak.
Kızmadı öğretmen, hatta
Gülümsemişti saçını okşayarak.
Durdu çocuk bir an
Şöyle yarım dakika kadar ancak
Yoksa öğretmeni biliyor muydu?
Düşündü utanarak
Aklına geldi evlerindeki kavga
Kırılan masa, tabak, cam ve bardak.
Sarhoş babasını hatırladı
Ve annesini ağlayarak
Kaçıp saklanmıştı tahta dolaba
Kulaklarını elleriyle kapatarak.
Sesler kesildiğinde
Mutlu olabiliyordu ancak.
Gece orda uyudu, sabahsa
Uyanmıştı altını ıslatarak.
Öğretmeni biliyor muydu kavgayı?
Nefesi bitti, zannetti boğulacak.
içinde bir yerde camlar kırıldı
Ellerine, ayaklarına batarak.
Kızdı kendine olanlara sebep
Kendi sanarak.
O an korkunç bir ses
“Yık!” dedi her şeyi
“Vur, kopar, ateşlerde yak!”
Arkadaşlarına baktı tek tek,
Hepsini ama hepsini kıskanarak.
Sıyrıldı düşlerinden,
işte bunları hatırlayarak.
Ve sonra vurdu arkadaşının kel kafasına
Zannetti, tüm dertlerinden
Böyle kurtulacak!
