Doğum günüme bir kaç saat kala sevgilimin benden ayrılması,seviyorum dediğim ,önünde gözyaşı döktüğüm halde.
Bir insan nasıl kıyar sevdiğine,kıymamalı bence sevmiyormuş demek ki.
Düşünüyorum şu dünyada milyonlarca acı var aç kalan başında çatısı olmayan insanlar,hayallerini tutamayacak kadar uzaktan seyreden insanlar var. Bense bir sevginin bitişine üzülüyorum sanki dünyanın sonuymuş gibi ama napabilirim ki durduramıyorum kendimi ,beni bir anda silip atışını doğum günüm hatrına bile benimle kalmayışını düşünüyorum ileride çok güleceğim,bu da bir tecrübeydi ,bir daha kimse için ağlamayıp kimseye kendimden fazla değer vermemeliyim bir şekilde gidiyorlar çünkü.
