Benim "babam"dır maalesef.
Bundan 10 sene önce filandı galiba. ninemlerin evindeydik. Kardeşimin eline çay dökülmüştü. Kardeşimin yaşı da 2-3 ancaydı. sonra ninemde bi an can havliyle sirke dökmüş kardeşimin elinin üstüne. Ben görmemiştim ama. Kardeşimi doktora bile götürmemişti baba denilen adam. Annemin de parası yoktu, hem olsa bile köy işte cahil yurdu, bi kadın tek başına doktor için şehre gidemezdi değil mi? O olaydan sonra 1 hafta boyunca geceleri küçücük elinin acısından dolayı kardeşim ağlardı kocaman yüreğinin acısından da annem. Kimsenin umrunda bile olmadı. 10 yıl sonra elim ekmek tutmaya başladıktan sonra kardeşimi ameliyat ettirdim. Fakat eli hala bükük kaldı. Açamadı elini. Tabi Ameliyat ettirdiğim hastanenin yolunu bile bilmez baba olacak o adam. Annem o adamdan hiç boşanmadı günahtır diye. Hala bizimle yaşıyor maalesef. Ama kardeşim ona her baktığında nefretle bakıyor, ona koyuyor mudur bu durum? orasını bilemem.
