mesela ben 17 yaşıma kadar ilgisiz büyüdüm, o yaşımdan sonra da babasız büyüdüm; inanın ki babamın var olup ilgisiz olması, yok olmasından daha acı vericiydi. inanın ki öldüğünde ağlamadım ama ilgi göstermediği zamanlar yastığa gömülüp çok ağladığım oldu.
20 yaşına geldim ve bu yaşıma kadar ilgisiz büyüdüm. Babamla hiçbir baba-oğul aktivitem olmadı. Babam beni hiçbir zaman balığa götürmedi, denize götürmedi, lunaparka götürmedi, sadece parka dâhi götürmedi. Emekli olduğu için sabah evden çıkıp kahveye gider akşama kadar kağıt ve okey oynar akşam gelir tv'nin önüne kurulur sonra da gider yatardı. Yaz tatiline yakın annemle köye giderlerdi, yaz boyu köyde kalırlardı. Okul açıldıktan 1-2 ay sonra da anca dönerlerdi. Ben de abimde ya da ablamda sığıntı gibi kalırdım. Babam öldü, annem hala köye gider, ben hala sığıntı gibi yaşarım.
Şimdi ben bu aileyi nasıl seveyim? Ben burda evde tek başıma yaşayıp okula -üniversiteye- gidiyorum ama annem hâlâ köyde. (Nisan ayının sonunda gitmişti)
Babam öldüğünde annemi yalnız bırakmamak için kendi şehrimdeki üniversiteyi kazandım, annemi yalnız bırakmadım ama o beni yalnız bıraktı.
