izledim mi yoksa içinde yaşadım mı emin olamadığım animasyon. ne kadar melankolik bir insan olduğumu yüzüme vurmasının yanı sıra duygusal dengesizliğimi de yüzüme vurdu. (ikincisi çıkarsa -ki muhtemelen ergenlik ile ilgili olacak- yanıma daha fazla peçete almayı planlıyorum)
izlerken 'bende bunu yaşamıştım' diyorsunuz. her duyguda hemde... üzüntü ve neşe diğer duygulara göre daha ön planda olsa da öfke, tiksinti ve korku da kesinlikle çok iyi işlenmiş. her duygunun biçimi çeşitli şeylerden ilham alınmış.
--spoiler--
neşe-yıldız, üzüntü-gözyaşı, öfke-tuğla, tiksinti-brokoli (çünkü amerika'da çocuklara en tiksindikleri şey sorulduğunda brokoli demişler), korku-sinir sistemi
--spoiler--
psikolog ve psikiyatristlerden yardım alınmış. piyasaya 'sadece çocuklara değil yetişkinlere de hitap eden bir animasyon' sloganıyla sürülmüş.
