çocuk aklımız işte. ama çocuk aklı diyerek de bir kenera atmak değil demek istediğim. o yıllarda tek dayanağımız herzaman olduğu gibi bizim herşeyimiz olan annemizdir. istediğimiz herşeyi yapacağını bilmemiz ve o gücün onda olduğunu düşündüğümüz için akla gelen herşey.
en azından ne o çucukluk aklımla şunu istemişim ;
mısır yenmektedir;
ben : anne benim mısıydan biyaz ye. yol yap mısıyımın üstüne.
anne : niye oğlum kendin yesene yolunu da sen yap. neden yol yapacakmışız bakalım ?
ben : olmaz anne ya sen yap. sen yapaysan o yaptıyın yoldan babam çabuk geliy evimize. *
