Son zamanlarda kitapçının önünden her geçişim de kendimi içeri atmamak için bahaneler türetirken bulmamla bu hastalığa yavaş yavaş kapıldığımı düşünüyorum.
Aktif bir şekilde kitap alıyorum ve işin kötü tarafı aldığım kitapların bazılarını henüz okuyamadım bile. Kitap almaya devam edersem sanki okumadıklarıma ihanet ediyormuşum gibi geliyor. Sonra durup düşünüyorum ve her seferinden şu cümle ile avutuyorum kendimi "kitaplar sadece okumak için değil aynı zamanda birlikte yaşamak içinde satın alınır..." sonra elimi cebime götürüyorum, bir bakıyorum param yok. Evde ki kitapların yüzü gülüyor.
