genelde geceleri gelen, insanı; dünyayı satır satır betimlemeye sürükleyen, yeri geldiğinde aşk, meşk; yeri geldiğinde hüzün ve acıyla kaplayan, cümleleri uzattıkça uzatmak, sündürdükçe sündürtmek isteten, nazım hikmet'ten, necip fazıldan, taaşşuk-i talattan ve hatta fitnattan alıntılar yaparak kendini bir nebze de olsa sevidiği, saygı duyduğu, okumaktan keyif aldığı insanlara ve eserlere yaklaştıran, ilginç olduğu kadar zamanla alışıldık ve hatta bayağılaşmış gibi gelen lakin yine de her seferinde insanı yüzünde bir gülümsemeyle terkeden, bir yel gibi insanın saçlarını okşayarak gelip geçen, geçtiği anda insanı hafif felsefik bir modda bırakan, kelamın kibarını, kibarın kelamıyla kıyaslatan, keşke hiç gitmese tadında istektir.
