Türk sinemasının son yıllardaki en dikkat çekici temsilcisidir. Ucuz bir popülarite kaygısıyla hareket etmemiş, filmlerinin konularını aynı düzlem üzerine oturtmayı bilmiş bir yönetmendir. Büyük şehirde, kasabada hatta köyde yaşayan insanın yalnızlığını bir potada eritmiş, insanları aynı sorunun ortakları olarak gözler önüne sermiştir. insanı zaafları olan bir varlık olarak açıkça kabul edişi ve o zaafların üzerine gidişi, yaşamı sıradanlığın içinden gerçekçi bir yaklaşımla verişi görülmeye değer. Onun filmlerinde sevgilisinin yanındaki insan dahi yalnızlığını yaşamaya mahkumdur. Diyaloglardaki kesiklik tüm filmlerde kendini belli eder. "uzak" taki sigara içme sahnesi bir filmin en güzel özeti olsa gerek.
