ayıp bir sözdür. türk hekimleri işini baştan savma yapmak zorundadır. çünkü devlet tarafından, günde 80 hasta bakma yükümlülüğü getirilmiştir. hastanın, odaya girmesi, oturması kalkması gibi detaylar dahil, bir hastaya ayırabileceği zaman 6 dakikadır. toplam 5 kişiye 1 dakika daha baksa, 1 hastaya bakamaz. bazı hastaların işleri gerçekten 10-15 dakika sürmek zorundadır. bu durumda bu süre diğer hastalardan kısılır.
ha 80 hasta olmazsa ne olur diyorsanız, o doktor için hiç iyi şeyler olmaz. binbir çeşit cezası vardır.
bir dönem babam ve birkaç doktor daha, bunun önüne geçebilmek için, öğle saatinde yemek yemek yerine hasta bakmak istemişlerdir. ellerinde bir poğaça ile günü bitirmeye çalışırken, birkaç gün, 80 hastayı geçtikleri için, devlet tarafından meslekten ihraç edilmeleri gündeme gelmiş. uzun uğraşlar sonucu bu karardan vazgeçilmiştir.
peki devlet manyak mıdır? neden böyle şeyler yapmaktadır. işte insanlar, doktorlar işini düzgün yapmıyor desinler diye. bunun 2 sonucu olur;
doktor ve halkın arasını açmak, bu özellikle son zamanlarda iyice hortlamıştır. kanserden ölen adamın ailesi, doktoru, hastamızı öldürdün diyerek kurşunlamıştır. bu inanılmaz sıklıkta olmaktadır.
ilk sonuca bağlı olarak, halkın doktorlara olan güveninin yitirmesi, özellikle devlet hastanelerinden tiksinir hale gelmesi.
devletin sağlık politikası üzerindeki tüm yükü atmak, sağlık sektörünü %100 özelleştirmektir.
devlet hastaneleri insanları tiksindirdikçe, yeni yeni açılan özel hastanelere gitmektedir insanlar.
bu arada devlet, tam gün yasası ile kaliteli doktorların devletten kaçarak özel hastanelere gitmesini teşvik etmek istemektedir.
haa bunların hepsinin sonucu ne nerdesiniz? %100 özelleştirilmiş hastaneler. parası olan yaşasın olmayan ölsün zihniyeti.
