Bir yığın insan var çevremde. Kalabalık,gürultülü,neye güldüğünü bilmeyen,birbirine nutuk çeken,ağlayan,herşeye sinirlenen,sürekli ilgi bekleyen... Hepsi arkadaşım beni tanıdıklarını iddia eden,işi düştüğünde ilgi gösteren,bana değer verdiklerini yapmacık hareketlerle ispatlamaya çalışan,sorun olduğunda ilk beni arayan,bana ulaşamayınca sinirlenip bağıran kalbimi kıranlar. Onlar benim en yakınım olduğunu sananlar oysa yanılıyorlar ben tüm bu insanların arasında tek başımayım. Bu da bir nevi asosyallik değil mi?
