Bundan 25 gün önce son entryimi yazıp çıkmıştım sözlükten. Ertesi gün dışarı çıktığımda bir trafik kazası geçirdim. Hayat bazen beraberinde getirdiği sorunlarla güzellikler ve beklemediğiniz sonuçlar da getirebiliyor. 25 gün nasıl geçti hatırlamıyorum. Hastanede evde odamda mutfakta... herhangi bir fikrim yok şu 25 günde ne yaptım. Telefonum da bu süre zarfı boyunca kapalıydı. Yaşadığınız travmatik bir olay siz hayata ne kadar pozitif bakarsanız bakın sizi çökertebiliyor. Şu an için evet iyiyim ama ayağa kalkamayacakmış hissini yaşadım ya da bilmiyorum sevdiklerimden erken ayrılma korkusuydu.
Tam artık pes edeceğin zamanda biri tutar ya ellerinden. Öyle benimkisi. Bugün doğum günüm. Babam 25 gün boyunca her gün bir gül almış ve bir kağıda şiir yazarak güllere zımbalamış. Bu sabah baş ucuma koyup işe gitmiş. Her cümlesini okuduktan sonra sen babanın kızısın deyip güç buldum. Babamla aram her daim iyiydi tabiki. Ama bu olaydan sonra onu üzmemeye yemin ettim. Evden ayrılıp arkadaşlarımla yaşayacaktım. Yaz tatilinde eşyalarımın bir kısmını taşırken babamın nasıl üzüldüğü fark ettim. Yeni bir karar aldım. Kendi zevklerim ve rahatlığım için babamı ve annemi yalnız bırakmayacağım. Kötü şeyler iyi şeylere de sebep oluyormuş. Seni seviyorum baba. Kahramanım olmaya devam et lütfen...
Not:sözlükte bulunmadığım zamanlarda merak edip soran mesaj atan tüm yazar dostlarıma teşekkür ederim. insanın yalnız olmadığını bilmesi çok güzel bir şey. Hepiniz iyi ki varsınız. Hepinize teker teker mesaj atamayacağımdan buraya yazdım. Tekrardan hepinize teşekkür ederim...
