boks karsilasmalarinda bir araba dayak yiyen agzi burnu carsamba pazarina dönen boksorun suratinda kırık biraz da muzip bir gülümseme olur.
bu gülüşün meali; 'sen benim canıma okudun kaşımı patlattin, burnumu kırdın facamı yamultun dayak arsızı yaptın ama bak ben hala gülebiliyorum, sen beni yenemedinm amigo' anlamına gelir.
hani olur ya sözlerin bittiği karsinizdakilerin duvardan farksiz konumda oldugu, sizi sizleri coktan idama mahkum ettiği pozisyonlar olur. agzinizda bir gülümseme ile alayci gözlerle için kıskıs gülersiniz.
bu kahkalar zalimlerin ezberini yamultur...
ne yapacaklarini sasirirlar ve olmayacak şapsallıklar icra ederler.
kenef suratli sözde ciddi kişilerin dünyaya büyük ciddiyetle içine nasıl sictiklarini tarih boyunca gördük ve göreceğiz.
en büyük şapsalliklari ciddiyetle yapan bu ibişlerin yeri herhalde tarihin lanetliler bahcesidir.
hadi entryimizi bir fıkra ile bitirelim de hiç olmazsa her daim soludugumuz ve solumak zorunda kaldiğimiz zehirli havaya katlanabilelim;
Bektaşi babası yobazlığın ne olduğunu şöyle anlatıyormuş:
Diyelim ki bir yobaz, oğluyla birlikte bir bakkal dükkânı açtı ve hileli satışlar için her sabah sormaya başladı oğluna:
- Oğlum süt şişelerine yarım bardak su karıştırdın mı?
- Evet baba.
- Azıcık da alçı karıştırdın mı şeker çuvallarına?
- Evet baba.
- Mercimek çuvallarına da biraz kum karıştırsaydın...
- Karıştırdım baba.
- Haydi gel öyleyse, öğle namazını birlikte kılalım.
final üstü final;
Hayatta en büyük eğlence başkasının yapamazsın dediğini yapmaktır.
