evveliyatında yaşanılan yerden, nefen almanın dahi zor olduğu, insanı sürekli ilkokulda elini omuzumuza atıp kazağımızı çeken ve bizi boğmaya çalışan çocuk gibi hırpalayan bir yere gidilmişse, yaşanılan kente dönüş o çocuğa "bi çek lan elini boğdun iki saattir" çıkışını yapmakla eşdeğerdir benim gözümde...
