inanmak kadar inanmamanın da zihnin serbest dolaşım hakkına girdiğini kabul ederek ateler üzerinde cebir, hiddet ve şiddet gibi yaklaşımlardan uzak dur.
Lekum diynukum ve liyedin / Sizin dininiz size benim dinim bana." (Kafirun Suresi) ayetini esas alarak, "La ikrahe fid din / Dinde zorlama yoktur." (Bakara-256) ilahi hükmünü düstur edinerek herkesin yaratılışta dilediğini yapabilme özgürlüğüyle halk olduğunu unutma.
Hepimiz bu coğrafyanın çocuklarıyız, çamaşırlarımız aynı rüzgârlarla kuruyor, tanrıtanımaz biriyle de müşterek bir sıkıntıyı dillendirip, yapılan bir espriye birlikte gülebilir, "Bak bugün hava ne kadar güzel, oh be dünya varmış." gibi tümcelerde ittifak edebiliriz.
Kimse ate inançlarına sövme hakkına sahip değildir. Nasıl bir ate'nin sizin inancınıza sövmesinden rahatsızlık duyarsanız, inanmış bir insanın da inanmayan bir kişinin yaşadığı tecrübeye sövme hakkı yoktur. Kur'an "Putlara sövmeyiniz." (En'am-W8) der. Zira onlar da kalkarlar sonra sizin ilahınıza söverler, diyerek müminleri uyarır.
Nasıl, Yunus'un diliyle sofilere sohbet, Mecnunlara Leyla, ahilere ahret gerekse, atelere de Allah gerek. Ey inanan kişi sanma ki, sana bir şey gerekmez! Sana sevi gerek sevi!
Hiçbir ateist inanmadığı dinsel bir değer üzerine yemin etmeye zorlanamaz.
