mecbur kalindigi icin, hayatta baglanilacak bir sey olmadigi icin, hayata son verecek cesarete sahip olunmadigi icin yasamaktir.
gun gelir insan bir varolus soku yasar. o sok butun beyin hucrelerini sagli sollu sarsalar, gece eve gidilmez, o gece hatirlanmaz. daha sonra evde uyanilir, aile bireyleri bir seyler anlatmaktadir ama hicbir sey hatirlanmiyordur. ulan olmedim mi der insan. hayir olmemistir. ama yasamiyordur da. teorik olarak yasiyordur. kisinin kendinden nefret ettigi an, kirpi gibi tortop olup kendi icine battigi an yapmaya basladigidir.
aylar sonra gelen edit: saglam distimikmisim canlar.
