1930 larda yazılmış horace mac coy bu romanı . 1930 lar, o çarliston , tango salgını yılları. ekonomik çöküntü yılları. işsizlik, krizler, yoksulluk, üstelik çağ dışı bir içki yasağı, bunun yarattığı türlü gangsterlikler... mac coy, romanında o dönemden bir kesit sunmuş bizlere.
dans maratonlarının moda olduğu yıllar. çiftler giderler yarışmaya, günlerce gecelerce dans ederler. birazcık dinlenme, yemek, azıcık uyku, sonra yine dans yine dans... sabah, öğle, akşam, günlerce, gecelerce, haftalarca... her gece dolar taşar gazino, gösterilerde türlü numaralar yapılır. yatacak bir yatak, yiyecek bir iki lokma yemektir maratoncuların bütün istediği. belki bir de maratonu bitirip elde edecekleri bir iki yüz dolar...
sonra "atları da vururlar"'ın filmi de çekilmiş. gloria rolünde jane fonda oynamış. mac coy'un yarattığı unutulmaz kahramanı ete kemiğe bürünmüş olarak izlemiş bu kez seyirci.
romanda yarış sahnelerini korkunç bulan, filmi izlerken daha çok etkilenmiş, görülenler bellekten silinmemiş çünkü sonrasında.
" işte 22 numaralı çiftin yürekli kızı gloria. arkadaşı bacağına kramp girdiği için bakım görürken tek başına nasıl yarışı sürdürüyor. bakın nasıl uçarcasına gidiyor"...
diye bağırırken yarışı yöneten aslında gloria yarışı bitiremeyecektir.
"bu dünyayı iğrenç buluyorum". gloria yaralı bir attır, ölüme mahkum. can çekişen, acı duyan. ayağını kıran bir at nasıl bir kurşunla acıdan kurtarılıp huzura kavuşturulursa, gloria da bekler tek çıkar yol saydığu ölümü.
"ineceğim şu atlı karıncadan. bıktım bu kepazelikten". yaşamdır o kepazelik, o atlı karınca...
her kim izlerse filmi okursa veya kitabı, öfkelenecektir. neye mi olacaktır bu öfke?
pek tabii şu atlı karıncada iki kez dönmeyi yararlı bulduğumuza, onu bir şey sandığımıza....
