Başlığın düşündürdüğünden ziyade giriş entrysinin yöneliminden bakıldığında dertlendiren ikilem görünür.
En kaba haliyle ülkedeki piç erkek efendi erkek ayrımından yola çıkarsak efendi erkek sayısı sanılanın aksine çoktur. Fakat hemcins akran terörünün kurbanı olmaktadır. Toplumsal baskıyla birazda karşı cins baskısıyla olmadığı kişilik düşünmediği zihniyete dönüşmek zorunda kalıyor. Yoksa aşağılayıcı etiketleyici yaklaşımla kategorize ediliyor. Efendi yapısına rağmen piç erkekmiş gibi olmaya yöneliyor.
Erkeklik tartışmalarında altüst eden kriterlere uyumunu uyumsuzluğunu açıklamak zorunda bırakılıyor.
Tüm baskılara rağmen direnen zihniyetini koruyan ise azınlıkmış gibi görünüyor.
Türkiye'deki erkeklerin zihniyeti olduğu gibi yaşanıp şekil alamdığı için bireysel değerlendirilmelidir. Bir gruba bir güruha bir topluluğa bir akıma göre genellenmemelidir.
