bugün en yakın arkadaşlarımdan birisi ayrıldığı erkek arkadaşı ile ilgili bi şeyler soruyor (bu arada ikisi de çok yakın arkadaşım) ve adım gibi eminim birbirlerini seviyorlar saçma sapan şeylerden ayrıldık falan dediler üstelemek istemedim. her neyse arkadaşım dedi benim yerimde olsan ne yapardın hep ben adım atıyorum falan dedi küfretse daha iyiydi yemin ederim böyle bi içime oturuş daha önce olmamıştı. ben sevdiğim insan suratıma beni sevmediğini bile söyleyecek olsa da bir araya geleyim diye 2 yıl uğraştım , en büyük haksızlığı kendime yaptım da yine de vazgeçmedim. insanlar çok sevdiklerini iddia ettikleri, onca şey paylaştıkları insana bir mesaj atmayı, bir aramayı kendine saygısızlık ediyormuş gibi algılıyormuş bugün 24 yıllık hayatımda bunu öğrendim. yazık yemin ederim, 3 buçuk yıl önce yaptıklarımı bugün olsa yine yaparım en azından hiç pişmanlığım yok, hiç keşkelerim yok . battımsa da dibine kadar battım.
