O kadar ilginç ki 19.yy a kadar ruslarda panislavizm i keşfetmemişti.
Osmanlı hem sahip olduğu toprakları hemde kendi tahtını korumak için türk aşiretlerini parçalamış ve dağıtmıştır ama bunu türk düşmanlığı güderek yapmamıştır. Tam anlamıyla duygusal ve devletin devamlılığını gözeterek yapmıştır.
Sarayda hatta istanbul da çok fazla türk bulunmamasının sebebi aşiretlerin payi tahta yakın olmasının doğru olmayışı ile ilgilidir ki biat eden hainlik yapmayan aşiretler ödüllendirilmiştir.
Şimdi şöyle düşünürsek. Örneğin Arslan bey adında türkmen kalabalık aşirete mensup bir şahıs saraya girdi devlet yönetiminde kıdem aldı veziriazam gibi bir yönetici pozisyonuna geldi. Şimdiki başbakanlık mevkisi ile aynı yani.
Asker içinde sevildi yönetim kademesinde sevenleri var. Baktı padişah sevilmiyor kulis yapmaya başladı. Zaten aşiret olarak örgütlü askerler ondan yana padişaha darbe yaptı geçti tahta oturdu.
Bu avrupa daki krallıklarda yaşanmıştır. Örneğin rusya da böyle bir mevkide olan adam çar ı indirmiş tahta kendi oturmuştur. Sasanilerde de yaşanmıştır buna benzer hadiseler.
Devşirmelerin geçmişi yok aşireti yok. Örneğin pargali ibrahim gibi asker içinde sevilenleri çok yükselip iktidarı tehdit etmeye baslayınca padişah tarafından kellesi alınmış ancak arkasında güçlü bir aşiret olmadığı için kimse padişaha hişt sen hayırdır dememiştir. Bunun gibi onlarca vezir ve vezir i azam var örnek olarak.
O yüzden Doğru bakın iyi tahlil edin. Kadrios misiridis gibi olmayın.
