Hevesim kaçtı her şeyden. Eski bir kaç dostum ve sevdiğim bir kaç insandan başka inan ki insan görmeye tahammülüm kalmadı. Küçükken kolaydı arkadaş olmak, kriterler bellidir. Oyun bozan olmaması yeterliydi ha bir de topu varsa... şimdi, insan mı, üstelik yeni insanlar mı... gerçekten çok yorucu. Öylesine ince eliyorum ki unu artık insan tanımak benim için meşakat isteyen bir eyleme dönüşüyor. Ne kadar da burnu havada bir durum, değil aslında. Eger boyle yapmayacak olsam her sarfettigim kelimeden pismanlik her duydugum cumleleren sonra bıkkınlık olusuyor.
