bir insanın diğer bir insan üzerinde fazlalığı veya üstünlüğü yoktur. bu açıdan değerlendirilirse ırk ancak bir çeşittir insan için.
ancak geçmiş kimi söylemlerimizle çeliştiğimiz düşünülecek, özellikle bunu düşünen arkadaşlar entry yi okurken sağda belirecek trene baksınlar, kalanlarla devam edelim.
zira daha önce belirtmeye çalıştığımız gibi ırk, yani çeşit, özel bir durumdur. bir insanın ezelden kime ait, ebediyette kimi tercih edeceği ile alakalıdır. bir devletin kökleri ulusunun kudreti ile doğru orantılıdır.
kimse ırkçı olmamalı evet, ancak dışardan bakıldığında ırkını seven insanlar ile karşılaşılırsa, 3 arşın boyundaki savunma duvarlarınız 33 arşın boyunda görünür.
bu çeşitlilikte kimi farklılıklar var mıdır? elbette vardır, kimi ırklar parayı sever, kimileri dürüstlüğü, kimisi diplomasi alanında gelişmiştir, kimisi sanat... bu durumda ırklar birbirinden farklıdır ve sahip olduğumuz ırkın farklılıklarını severek dünyaya tutunmalıyız, kimseyi bizim ırkımızdan farklı diye ezmemeliyiz.
sonuç olarak bir karadenizliye sorarsanız size karadenizinin güzelliğini anlatacak ve övünecektir. ırkını sevmeyi de böyle görmeli ve abartıya kaçmamalıyız.
dinen bakarsanız da, hiç bir insanın hiç bir insan üstünde "imanı" dışında üstünlüğü yoktur denmiş veda hutbesinde...
dolayısı ile sözlükte de türk ırkı sevilmeli, yeri geldiğinde övülmelidir, ancak bu bir sidik yarışı şeklinde değil var olanları ile olmalıdır, eğer başlık alman ırkı ile ilgiliyse alman ırkının iyileri ve kötüleri söylenmelidir.
türk ırkının kötüsü söylenmemeli mi? tabii ki eleştri yapılmalı, ancak bunlar hakaret boyutuna varırsa aramızda ki bölücüler sevinebilirler değil mi? bölücüleri sevindirmemeliyiz...
