1789 fransız devriminin ardından kimi burjuva temsilcileri tarafından kapitalizmin sert yüzüne karşılık ideal bir toplum tasarlama hedefinde sosyalizm kavramı ortaya yavaş yavaş çıkmaya başlamıştı. önce ütopik bir biçimde oluşmaya başlayan bu akım kendini ütopik sosyalizm arayışı ile somutlandı.
ardından gelen süreçte iki ana komünizm akımı kendine alan buldu: bilimsel komünizm ve anarşist komünizm. ilkinin marksizm leninizm ile adlandırıldığı pek çok kesimce biliniyor. geleneksel sol'un ilk yol ayrımı ise anarşist komünizm ile bilimsel komünizm arasında oldu.
bu yazının amacı anarşist komünizmi çürütmek değil fakat gerçek emperyalizm çağında eşistsizz gelişimi reddeden bir oluşumun pek anlamı kalmıyor. bunun anlamı sınıfın bilinçli kesim ile bilinçsiz kesimi arsaındaki fark ile, iki ülke arasındaki sermaye birikiminden doğan farklılıkların reddidir. maddi temele dayanmayan kıtasal devrim arayışları ve topyekün bir bilinçlenmeden bahsetme iktidarı işçi sınıfından kaçırmak anlamına gelir. bunun siyasettek pek karşılığı ve anlamı yoktur.
şu açık anarşist komünizm daha en baştan marksizmle ayrışmıştır. 1 .enternasyonal'in cenevre konfereasında gerçekleşen bu ayrışma ile bu iki akım bir daha asla bir noktada buluşma fırsatı bulunmadılar kimi tarih örnekler dışında. fakat asıl gerçeğin geleneksel solcuların anarşistleri revizyonist olarak adlandırmadığı gerçeğidir.
