Ben çocukken ekmeğin içini çok severdim, hep içlerini yer kenarlarını sofrada bırakır giderdim. Üstelik yoksul bir aileydik, ama çocuk olduğum için israfı falan düşünmezdim. Ne zaman görsem annem ekmeğin kenarlarını kendisi yer, içlerini bana ayırırdı. Çok mutlu olurdum, bir gün annemle babam konuşurken onları duydum ve o günden sonra ekmek içi yemiyorum yiyemiyorum.
Annem hazımsızlık çektiği halde, ben seviyorum diye, ekmek alacak paramız yok diye ekmeğin kenarlarını yiyormuş. Ben dahil hiçbir evlat annesinin hakkını ödeyemez, allah tüm annelere uzun ömürler versin!
