bu gerçeği cümle aleme haykırmak,itiraf etmek istiyorum.o kadar yüce,mükemmel,ince düşünüyorum ki bir başkası asla yanıma yaklaşamaz bile.insanların en üstünü olduğumu düşünüyorum.bunun kibirli olmak ile bir ilgisi yok.sonunda söylüyorum işte her şeyi.sizler benim yanımda bir hiçsiniz.ne sizin üzülmenize ne de benim sevinmeme gerek var.çünkü ne benim böyle harikulade bir yaradılışta olduğum için övünmeye hakkım,ne de sizin böyle zayıf yaradılışlarda olduğunuz için pişmanlık duymaya hakkınız var.
bu böyledir.bazı şeyleri değiştiremezsiniz.bunları söylediğim için rahatladım gerçekten.üzgünüm ama hepsi gerçek.şimdi elinizden gelen tek ve en iyi şey beni eksilemek olacaktır,sizi gidi zavallılar.eğer gerçekten yüce düşünebilen varlıklar olsaydınız hepiniz benim üstünlüğümü görüp takdir eder ve de artı verirdiniz fakat bu önemli değil.bu noktada önemli olan sizlere karşı olan hiç şüphesiz üstünlüğümdür.tanım yapacak olursak şöyle ki;aciz insanlığın,acizliğini minimum seviyede tutabilen en zeki en duygulu ve en kusursuz insanının,diğer insanları ezme,onların kalbini kırma pahasına da olsa acı bir gerçeği zavallı dünyalılara haykırmasıdır.ruhum o kadar yüce ki bazen azraile bile üstün gelebileceğini düşünüyorum.sonra da bunun tanrının bir emri olduğunu hatırlayıp,haşa diyip bu düşüncemden kısa soluklu olarak vazgeçiyorum.yine de düşünülen,bir kere düşünülmüştür sonuçta.
