Yaşımı falan hatırlamıyorum. Büyümüş de küçülmüş, hazır cevap ve üçkağıtçı bir tipim. yaşıtlarımı çok rahat manipüle ederken büyüklerle de cinli gibi ağır ağır konuşuyorum böyle potpori bi tip işte. Hatta bir gün kar tatili dayımlara gidicem kuzenimle olduk olmadık mallıklar yapıcaz nasıl mutluyum. Hayattaki şansım çok şahsına münhasırdır, bindiğim otobüsün bagajına bile insan doldurulduğu müthiş soğuk bir günde araba gitmedi. Durdu öyle mahsur kaldık herkes mala döndü. Sonra hava düzelene kadar o yakınlardaki bi akrabaya sığındık. Bir haftam falan onlarla geçti. Bir gün annem aradı telefonu hoparlöre almışlar durdu durdu dedi ki sakın karda çok oynama sonra gece altına işersin. Ben tabii poker face. Ertesi gün oldu evin gelini dedi ki gel hadi kar topu oynayalım. Ben de "ama annem oynama dedi" diye cevap verdim atlar mıyım hemen ağırdan alıcam ya sözde. Kadın da "olsun annem burada mı sanki göremez ki" dedi aklınca beni kandıracak paçoz. Peki ben durur muyum yapıştırdım cevabı:
"ama Allah görür..."
Sonra tabii ki çıktık oynadık kartopu yani görse de anneme nasıl söyleyecek belki rüyasında gördürürse inkar ederim falan diyorum akla bak. Akşam komşuya gidiyoruz bu olay anlatılıyor diğer büyükler de bana Vasfiye teyze tiplemesi gibi çenesini sıkarak kafa sallıyor, büyük adam olur bu falan diyorlar ben hala anneme haber uçtu mu derdindeyim.
Yani demem o ki böyle etkilerim var büyüklerde. Annem de müthiş gurur duyuyor tabii ki akıllı evladım diye seviyor beni. Annemin dayısı okul müdürü. Bildiğin her pazartesi ve cuma "küçükler istiklal marşını okumayacak sadece dinleyecek demiyor muyum yine karman çorman oldu" diye kızan, birinci sınıfın ilk günü sınıfta ağlayan kızı tokatla kalorifere yapıştıran müdürlerden. Yani hayatımda kaç müdürle muhatap olmuşum sanki, tüm müdürleri öyle sanıyorum. Neyse bir gün halamlara misafirliğe gittik. Tam etrafı kesiyorum oynayacak çocuk bakıyorum ki çat kapı bi adam geldi. Herkes hoşgeldin falan dedi, misafir ya buyur edildi. Annem tuttu kolumdan beni adamın karşısına dikti. "bak bu benim nuri dayım hoşgeldin de" dedi. Ben şok. Gözümün önüne suratı kalorifere yapışan Fatma geliyor. Öğretmenim mi diyeyim, merhaba mı diyeyim, müdürüm mü diyeyim diye kıvrıl kıvrıl kıvranıyorum kafamda kırk tilki. Annem dürtüyor "hoşgeldin desene evladım" diye. Ben durdum durdum tam adamın suratına bakarak
"çak moruk" dedim.
Annem şok, halamlar şok, herkes sustu. Ben de diyorum niye herkes sustu daha o stresle ağzımdan ne çıkmış bilmiyorum. Sonra annem kem küm etti "hep filmlerde görüyorlar dayı şaka yapıyor sana" minvalinde bir şeyler. Ben şimdi ne olacak diye beklerken adam gülmeye başladı. Ay nasıl güzel gülüyor ben de gülmeye başladım tabii. Sinirlerim boşaldı herhalde oralar Biraz flu. Büyüklere karşı aklımda kalan ilk yenilgim olabilir bu olay.
O çocuk döven müdürün de sonradan velilerden toplanan parayla sevgilisine kolye aldığı haberleri yayılmıştı okulda, çok sürmeden gitmişti. Ulan be allah belanı versin senin, travmalara gark olasıca seni. Moruk kere moruk.
