meğer acılarmış insanı büyüten, ölüm, aşk... ne zaman farkına varırsa o zaman büyürmüş insan. daha bir acımasız olurmuş hayat, sevdiklerini koparırmış önce tek tek. yerine yenileri koyulduğunda sahte bir mutluluk kaplarmış yürekleri çoğu zaman. zormuş gerçek mutluluğu bulmak, zormuş ama imkansız değilmiş.yeri ve zamanı gelmeliymiş sabrı öğretirmiş beklerken, farkında olmadan devam edermiş insan büyümeye. büyümek zormuş, üstesinden gelmek zormuş sorunların ama imkansız değilmiş. ezermiş insanı çoğu zaman ama kalkmayı da öğretirmiş hayat. aşkı bulduğunda pır pır atar yürek dedikleri bu olsa gerek. keske büyümeseydim der insan ne zaman zorlukla karşılaşsa, ama büyümek öğretir insana küçükken bilmediği birçok şeyi.en güzeli aşkı, aşkın kutsallığını...
zor değilmiş "seni seviyorum" demek karşıdakine ama zormuş söyleyebilmek yürek istermiş işte o zaman "keşke büyümeseydim çocuk kalsaydım" dermiş insan; ama diyebildiğinde ondan mutlusu olmazmış, hafiflermiş yüreği kuş gibi. ağlamak gülmenin kardeşiymiş, her ağladığında "büyümeseydim" dermiş insan ama bilmezmiş ağlamak olmasaydı gülmek bu kadar güzel ve anlamlı olmazdı. evet zormuş büyümek, büyüyebilmek ama imkansız değilmiş.
