Antik çağ yunan felsefesinin ünlü düşünürlerinden ksenofanes (m.ö. 569-477), parmenides (m.ö. 540-450), melissos (m.ö. V. yüzyıl), zenon (m.ö. V. yüzyıl), gorgias (m.ö. V. yüzyıl) elea okulu adı altında toplanır. güney italya'daki elea kentinde parmenides ve öğrencilerinin kurduğu bu okul, parmenides'in öğretmeni ksenofanes'in tektanrı düüncesini, her türlü deneyi bir yana iterek tüm akılcılıkla geliştirmiştir. elea okulu, antik çağ yunan düüncesinin genel diyalektik yapısında olumsuz yanı tutar: deneydışıcıdır, tüm akılcı ve spekülatiftir, metafizikçidir, oluşu yadsır ve saltık varlığı savunur, devimi yok sayar... özet olarak, çağdaş bilimin doğruladığı bütün gerçeklere karşıdır. elea felsefesi, salt usçuluğun iç çelişmesi gereği olarak sonunda kendi kendini yadsımaya dönüşmüştür. nitekim gorgias, " deney yok, oluş yok, devim yok" derken bu hiççilik (nihilizm) zorunlu sonucu olarak "tanrı da yok" der.
"...sonsuz bir varlık [tanrı], kendisini sınırlayacak mekanda ve zamanda bulunamaz. öyleyse hiç bir yerde değildir, hiç bir yerde olmayan şey de yok demektir."
