Bir cumartesi sabahı karışık sırayla dinleyerek bile insanın içini mutlulukla ve tuhaf bir hüzünle doldurabilen albüm. Şehir albümü kadar amatör ruh hakim olmamasına rağmen gül kendine albümü kadar da dengede değildir ki bu da Mor ve Ötesi'nin en samimi albümü yapıyor diyebiliriz.
