Devlet dairelerinde, askeri kışlalarda lamba anahtarlarının üzerinde yazılı ibare. Ben çok severim bu ibareyi. Peder bey askerdi çocukluğum senin adını hiç duymadığın, duyduktan sonra da muhtemelen unutacağın ilçelerde geçti. Buralarda öğrendim yürümeyi koşmayı arkadaş edinmeyi. Anasınıfı aşkımla islahiye de tanışmıştım. Sonra ilkokul da üst sınıflardan bi kıza Tercan da aşık oldum. liseye başlayana kadar 4 yer dolaştık. Her gittiğimiz yerde ışıkları söndürdük lüzumsuz olduğunda. Suları boşa akıtmadık. Memleket için senin çocuğunun hakkını yemeyelim diye tahta kurşun kaleme bile dokunmadık o askeri ofislerde geçen çocukluğumuzda.
Üniversite yeni bitti. Peder bey çok idealisttir benim. Okulu bitirmemi güzel bir kariyer hedeflememi isterdi hep. Göremedi mezuniyetimi. Geçen yıl kalp krizi geçirdi. vefat etti. Ben bu memleket için komutan peder bey için kendime saygımı yitirmemek için ışıkları hala lüzumsuz ise söndürürüm. Bu tüm yozlaşmışlığa inat ( biliyorum lanet olası aç gözlü, yalancı, bencil insanlar inancını kırmış olabilir. ) bi umutsun benim için. Bu ülke için. Lüzumsuz ise söndürmekten vazgeçme sakın ışıkları. seni seviyorum. muhabbetle....
