yalnızlığın etrafında insanlar olmasıyla geçtiğini düşünür kimi. sen yalnız değilsin bak şu var bu var diye sayar. yalnız uyursun yalnız uyanırsın tek başına yersin yemeğini yürüyüşe yalnız çıkarsın içinden hiç birşey yapmak gelmez bazen konuştuğunu duyar elinle ağzını kapatırsın. ben yalnızlığı seviyorum kendime yetiyorum diye düşündüğün zamanları hatırlar salaklığına gülersin. çünkü bu kez etrafında sahiden konuşabileceğin kimse yoktur. tercih edilmiş bir yalnızlık değildir bu sefer. birlikte bir kahve içebileceğin birini aramak için rehberini tarar durursun her sabah artık hiç biri arayabileceğin kadar yakın değildir. alışıyoruz yavaş yavaş.
