Yasadigim mekana yakin yerlerde bomba patliyor.
Ozel hayatim cok karmasik gidiyor.
Tasarim dersimde zorlaniyorum ama bildigin zorlaniyorum.
Is gorusmemden henuz ses yok.
Universite son olmama ragmen lise1misim gibi surekli odev veriliyor.
Bazi konularda vicdanimi sorgularken buluyorum kendimi.
En kotusu de kafami kullanamiyorum. Sanki bir carkmista donmuyor gibi.
Hepsi birlesince icinden cikilmaz bir hal aliyor.
Allah belami vermiste israrla nefes aldiriyormus gibi.
