akla ziyan bir mantıktır. bir kere türklerin yazılı kültürü yok demek tarihe hakarettir. hani matbuat ile bir soğukluk olduğunu ileri sürsek bir nebze. ancak matbuattan binlerce yıl önceye dayanır yazılı kültür ve osmanlı arşivleri tüm yağmalanma çabalarına rağmen yeryüzündeki en sağlam yazılı arşivlerden biridir. burası böyle. yazılı kültür konusunda bir toplum eleştirilecekse geçmişte yaşadığı harf inkilabı dikkate alınmalıdır. haklı-haksız eleştirisi ayrı bir olaydır lakin alfabenin latine dönmesi bir ülkenin kolay kolay altından kalkamayacağı bir kültürel şoklama ve geçmişten kopuştur. aziz nesin gibi modern türk hikayeciliğinin zirvesi bile ölene kadar hala osmanlıca yazıp, çiziyordu... esas büyük sorun ise film ile yazı karşılaştırmaktır. yanlıştır, yazıktır, haksızlıktır. yazılı metinde okunan şey zihinde kurgulanır, dolayısıyla okuyanın birikimiyle paralel bir algı önemlidir, görsel dilde ise kurgulanmış bir şeyin algılanması vardır, bunda da işin büyük kısmı yönetmene ve teknik yeterliliğe düşer. elma ile armutların tenis maçı gibi bir abuklamadır bu yani.
